Recht door zee

Eerst was ik nergens bang voor en wilde recht door zee
Al kon ik dan niet zwemmen, alsof dat er toe deed
Maar iemand sprak van muien, ik wist niet wat dat was
Maar het klonk wel knap gevaarlijk, dus bleef het bij geplas
In het lauwe pierenbadje, met moeder die goed keek
Hoe ik trainde op mijn crawl, voor de grote oversteek

Ik was haast nergens bang voor en wilde recht door zee
Bij eb bouwde ik forten, maar de vloed die nam ze mee
Ik dook, ging kopje onder, de zee was overal
Ik worstelde, kwam boven, met aan mijn been een kwal
Ik holde naar mijn vader en die hakte hem in twee
Dus nooit bij zuidenwind, maar verder recht door zee

Ik was haast nergens bang voor en wilde recht door zee
Maar de stormbal was gehesen en moeder die zei: “Nee
Weet je nog die Duitser, maak eerst nog maar een fort
En ga maar recht door zee als de zee wat kalmer wordt”
Dus zocht ik naar mooie schelpen en schepte in het zand
En bouwde droomkastelen, voor aan de overkant

Ik was haast nergens bang voor en wilde recht door zee
We gingen op de brommer, paar meiden wilden mee
Ik dacht niet meer aan zwemmen, ik dacht alleen aan haar
We strandden in een duinpan en doken op elkaar
We zouden het wel klaren, al wist niemand hoe het moest
Met zijn tweeen recht door zee, al was die nog zo woest

We waren nergens bang voor en wilden recht door zee
We doken in de boeken over ‘s werelds wel en wee
Over het reilen van de aarde, over het zeilen van de mens
Langs klippen en gevaren, tot aan de grenzen van de wens
Over wie had getrokken en hoe scheef dat is gedaan
En hoe dwars je moet gaan liggen om recht door zee te gaan

Ik ben haast nergens bang voor en wil recht door zee
Maar ik zwem droog op de playa, in een wolk van factor twee
Want de zee is onbegaanbaar, verpest in hart en wier
Wie duikt komt niet meer boven, wie worstelt komt niet hier
Wie oefent op het droge slaat meestal in de lucht
Wie ooit eens recht door zee wilde, boekt nu een campingvlucht