Ormagardskvedi

Eigi hugðak orma
At aldrlagi mínu
Verðr mjök mörgu sinni
þAts minnst varir sjálfan

Gnyðja mundu grísir
Ef galtar hag vissi
Mér er gnótt at grandi
Grafa inn rönum sínum
Ok harðliga hváta
Hafa mik sogit, ormar
Nú munk nár af bragði
Ok nær dýrum deyja